υπερβάθρα

η, Ν

ναυτ. γέφυρα τοποθετημένη παράλληλα και πάνω από το κατάστρωμα τού πλοίου, η οποία συνδέει δύο υπερστεγάσματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + βάθρο (πρβλ. και τον σπάνιο ιων. τ. θηλ. βάθρα), πρβλ. αποβάθρα].